به گزارش قدس آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا در سال گذشته تمام تلاش خود را بکار گرفته است تا با کمک روسیه، جنگ داخلی سوریه به پایان برسد. او چرب زبانی کرده، به تندی انتقاد کرده، ساعت های بی شماری در جلسات شرکت کرده و با همتای روسی خود تلفنی صحبت کرده و در نهایت به نتیجه نرسیده است. 
بیهوده بودن این تلاش ها هنگامی روشن شد که روز سه شنبه، روسیه اعلام کرد از پایگاهی در ایران، ماموریت های بمباران خود را شروع کرده است. 
این آخرین بخش از سیل تحقیرها برای جان کری است. به محض این که جولای سال گذشته، توافق هسته ای ایران به سرانجام رسید، ایران و روسیه، برنامه حمله به مناطقی از سوریه در حمایت از بشار اسد را طراحی کردند. 
هنگامی که کری برنامه گفتگوها در ژنو را می چید، روسیه در سوریه مشغول تاسیس پایگاه هوایی بود. وقتی کارزار شروع شد، شورشیان مورد حمایت آمریکا بودند که زیر بمب ماندند. در ماه ژوئن، هواپیماهای روسی، یک پایگاه عملیات ویژه آمریکا و انگلیس در نزدیکی مرز سوریه را بمباران کردند. 
اما خبر پرواز هواپیماها از ایران، کری را به شدت آزار داد. همین جان کری بود که سال گذشته گفته بود بعد از توافق هسته ای، محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران به او گفته است «حالا قدرت دارم در خصوص مسائل منطقه ای با شما گفتگو کنم.»
حالا ایران در خصوص مسائل منطقه ای، پیوسته با روسیه کار می کند و متحدان آمریکا را به چالش می کشد و موشک آزمایش می کند. 
پرواز هواپیماهای روسی از ایران، تعجبی ندارد. در ماه دسامبر، پروژه خطرات قریب الوقوع موسسه امریکن انترپرایز مشاهده کرده بود هواپیمایی شبیه جنگنده های روسی از پایگاهی در ایران به پرواز در آمد. 
اما روز سه شنبه، روسیه این مسئله را علنی و رسمی کرد و اعلام کرد هواپیماهای بمب افکن توپولف 22 ام 3 و جنگنده های سوخو 34 آن از پایگاه هوایی همدان در حدود 300 کیلومتری تهران به پرواز درآمده اند. 
اما احتمالا هیچ کدام از این تحولات باعث نخواهند شد کری به تلاش های خود برای توافق در خصوص سوریه با روسیه، پایان دهد. با این که این کار، دیوانگی به نظر می رسد، حالا فرصتی در اختیار وزیر امور خارجه آمریکا پیش آمده تا منافع آمریکا را پیش ببرد. 
لازم است کری با برخی واقعیت های تلخ درباره ایران، آشنا شود. او دیگر نباید فکر کند ظریف و روحانی میانه روهایی هستند که باید علیه اصولگرایان در کشورشان قدرت بگیرند. بلکه باید بمب افکن های روسی در ایران را به عنوان فرصتی برای تضعیف طرف مذاکرات قبلی خود ببیند و آن ها را علیه هم بشوراند. 
سابقه ندارد ایران به یک کشور خارجی اجازه دهد در قلمرو اش عملیات نظامی انجام دهد. به همین دلیل بود که انقلابیون در تهران، سفارت آمریکا را تسخیر کردند زیرا آن را لانه جاسوسی می دیدند که کشورشان را کنترل می کند. 
اما علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران در خصوص اعلام این خبر از طرف روس ها، به خبرگزاری فارس گفت که ایران و روسیه توافق کرده اند منابع خود را به اشتراک بگذارند و قرار نیست روسیه، این پایگاه هوایی را اشغال کند.
ماتیو مک اینیس، مقام سابق آژانس اطلاعات دفاعی و کارشناس مسائل ایران، و عضو موسسه امریکن انترپرایز روز سه شنبه گفت: «چیزهای زیادی وجود دارد که ایرانی ها را نگران کند. آن ها حاضر نیستند بپذیرند روسیه این کار را انجام داده است. رهبران ایران باید طوری مسئله را تغییر دهند که شبیه دعوت از نیروهای خارجی برای اشغال خاکشان نباشد. از سال 1979 به این سو، چنین اتفاقی رخ نداده است.»
کری باید از این موقعیت، بهره برداری کند. او باید در مجمع عمومی سازمان ملل به ایران تبریک بگوید که اجازه وجود نیروهای خارجی را داده است. وزارت امور خارجه می تواند در خصوص مفاد عهدنامه ترکمنچای و گلستان، مطالبی به فارسی تهیه کند و نشان دهد امپراتوری روس چگونه بخش هایی از ایران را اشغال کرد. 
این دیپلماسی عمومی باید همراه یک سری درز مطلب در خصوص دیپلماسی کنونی آمریکا با روسیه همراه باشد. دیپلمات های آمریکایی باید به ایرانی ها بقبولانند که روسیه هر لحظه ممکن است با واشینگتن به توافق جداگانه ای برسد. این مسئله، روز از ذهن نیست. 
بهترین بخش این است که کری لازم نیست رفتار خود را تغییر دهد. او می تواند باز هم به تلاش های قبلی خود ادامه دهد. اما اگر کمی با اقبال باشد، شاید بتواند بین ایران و روسیه، اختلاف بیندازد. این نقشه از طرح پایان دادن به جنگ سوریه، احمقانه تر نیست.